Nee zeggen? Hoezo?
Nee zeggen komt in jouw woordenboek niet voor. Jij bent ook zo iemand die overal ja op zegt. Je staat altijd voor alles en iedereen klaar. Of het nou je ouders zijn, je zus, je vriendin of de buurvrouw… bij jou kan men altijd terecht. No problem. Dat doe je gewoon. Zo ben je. Nee zeggen is geen optie.
En eerlijk gezegd vind je het ook wel fijn. Want daardoor krijg je erkenning op je werk, complimenten van je vriendin en goedkeurende blikken op het schoolplein. En dat voelt goed, heel goed.
En toch… toch merk je de laatste tijd iets aan jezelf. Iets wat je niet kent van jezelf maar wat je niet langer kunt negeren. Namelijk dat je er steeds vaker van baalt als je toch weer ‘ja’ hebt gezegd. Je vraagt je steeds vaker af waarom anderen eigenlijk nooit eens ‘ja’ zeggen. Waardoor jij het maar weer doet, omdat je je verantwoordelijk voelt. Of bang bent voor de reactie van de ander als jij ook ‘nee’ zegt. En dus zeg je maar weer ‘ja’, terwijl je eigenlijk liever ‘nee’ had willen zeggen.
